Google Website Translator Gadget

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου....



Η ελληνική κοινωνία τους τελευταίους μήνες θυμίζει όλο και πιο έντονα καζάνι που βράζει. Τα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας έχουν παραλύσει την αγορά κι αυτό έχει σαν επακόλουθο το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων δημιουργούν μεγάλα εμπόδια στην καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων που βλέπουν να υποβαθμίζεται βίαια το βιοτικό τους επίπεδο, η ανεργία καλπάζει και το καπάκι της χύτρας που μέσα της κοχλάζει η κοινωνία μοιάζει έτοιμο να εκραγεί. Οι αποδοκιμασίες και το κράξιμο σε πολιτικά πρόσωπα είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο και όπως έχουμε επισημάνει σε παλαιότερο post, η δημόσια εμφάνιση των πολιτικών τείνει να γίνει το νέο extreme sport της εποχής. Οι αποδοκιμασίες στους ανθρώπους που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται εναλλάξ την εξουσία και ασκούν πολιτική τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά και προς όλο το πολιτικό σύστημα συνολικά που είναι υπεύθυνο για όσα ζούμε σήμερα, είναι δικαιολογημένες σε μεγάλο βαθμό, αφού το ψάρι βρωμάει πάντα από το κεφάλι.

Έχουν όμως αναρωτηθεί όλοι αυτοί που σήμερα φωνάζουν, αν και σε ποιό βαθμό έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης; Νομίζω πως το καλύτερο και χρησιμότερο δώρο στη σημερινή ελληνική κοινωνία θα ήταν ένας καθρέφτης για να κοιταχτεί ο καθένας και να αναρωτηθεί μία φορά, όχι τί κάνει ή τί έκανε η Ελλάδα για αυτόν, αλλά τί έκανε αυτός για την Ελλάδα. Η αυτοκριτική είναι σκληρό πράγμα και για να την κάνει κανείς απαιτείται ωριμότητα και πάνω από όλα ειλικρίνεια ώστε να μπορέσει να δει και -κυρίως- να παραδεχτεί κάποιος τα λάθη του. Έχουμε καθήσει όμως σαν λαός να μπούμε σε μια τέτοια διαδικασία και να κάνουμε την αυτοκριτική μας; Γιατί το να φορτώνουμε τις ευθύνες σε τρίτους (π.χ οι ανίκανοι πολιτικοί, το κακό ΔΝΤ, η τρόικα που μας αντιμετωπίζει σαν ιθαγενείς της Παπούα-Νέα Γουινέα, ο μπαμπούλας – Μέρκελ, ο θρασύς Στρος-Καν κτλ.) είναι μια άποψη και -κατά τη γνώμη μου- η πιο εύκολη λύση. Κανείς δεν φαίνεται να σκέφτεται πως αν ήμασταν εμείς σωστοί ως πολίτες, δεν θα είχαμε φτάσει -ή μάλλον καταντήσει- σε αυτό το σημείο. Κανένας Στρος-Καν και καμία τρόικα δεν θα είχε λόγο να ασχοληθεί μαζί μας, αν λειτουργούσαμε σωστά ως κοινωνία και αν δεν κοιτούσε ο καθένας αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό του. Όπως το περιβόητο “ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμηθούνε”, έτσι και η κοινωνία μας λειτουργούσε για χρόνια εφαρμόζοντας αντίστοιχα το “εγώ και οι κολλητοί μου να βολευτούμε και να είμαστε καλά, κι όλοι οι άλλοι...”.

Προς όλους αυτούς που φωνάζουν και διαμαρτύρονται τώρα, έχω να κάνω τις παρακάτω ερωτήσεις: Εσύ δεν ήσουν Νεοέλληνα που αναζητούσες “διευκολύνσεις” και “διαμεσολαβήσεις” παντού και πάντα; Εσύ δεν ήσουν που έβαζες μέσο στον στρατό για να καλοπεράσεις μην τυχόν και κουραστείς και σου πέσει ο κώλος; Εσύ δεν ήσουν που επιστράτευες λυτούς και δεμένους για μια θεσούλα στο δημόσιο, γλείφοντας τον κάθε εθνοσωτήρα; Εσείς οι συνδικαλιστές-εργατοπατέρες δεν είστε που ζείτε και αναπνέετε μόνο για τις εκλογές των συνδικαλιστικών σας οργάνων και που καταστρέψατε τα δικαιώματα των εργαζομένων με την τεμπελιά και τον ωχαδερφισμό σας; Εσύ δεν είσαι Νεοέλληνα που έδινες φακελάκι στον γιατρό, αντί να τον καταγγείλεις; Εσύ δεν είσαι που δεν πλήρωνες τους φόρους σου; Εσύ δεν είσαι που λάδωσες για να εξυπηρετηθείς καλύτερα και γρηγορότερα πληρώνοντας το “γρηγορόσημο”; Εσύ δεν είσαι που επί χρόνια ανέχεσαι και συμβιβάζεσαι με κάθε είδους κατεστημένο, όπως για παράδειγμα το παρακράτος του Υπουργείου Μεταφορών που αν δεν λαδώσεις, δίπλωμα οδήγησης θα βγάλεις με την...πέμπτη προσπάθεια λες και πρόκειται για εξετάσεις στο Harvard; Εσύ δεν είσαι που ψαχνόσουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για το παραμικρό και έγλειφες τους πολιτικάντηδες για να σου κάνουν κάθε λογής ρουσφέτι; Εσύ δεν είσαι που έκανες στάση ζωής τον αριβισμό και τον φιλοτομαρισμό με σημαία σου τη διαφθορά και τη διαπλοκή; Εσύ δεν είσαι που πήρες διακοποδάνειο για να πας τα χριστούγεννα στο...χωριό σου, στο St.Moritz στην Ελβετία; Εσύ δεν είσαι που έτρεξες να ποντάρεις στο μεγάλο “καζίνο” του χρηματιστηρίου ό,τι είχες και δεν είχες, από τρακτέρ, μέχρι χρυσαφικά που ρευστοποίησες σε ενεχυροδανειστήρια και λοιπούς τοκογλύφους μπας και “πιάσεις την καλή”;

Συμπέρασμα: οι λαοί έχουν τους ηγέτες και κατ'επέκταση την τύχη που τους αξίζει. Ακούγεται πολύ σκληρό, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτή είναι η αλήθεια. Δυστυχώς μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, κι έτσι η γενιά η δική μας (από το 1980 και μετά) που ουσιαστικά τώρα ξεκινάει, είναι αυτή που θα πληρώσει τη νύφη, αφού όλοι οι προηγούμενοι κατάφεραν με την ανικανότητα και την ανευθυνότητά τους να υποθηκεύσουν το μέλλον των νέων ανθρώπων, το μέλλον των ίδιων των παιδιών τους.

2 σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...