Xθες το βράδυ ως γνήσιος σπιτόγατος κάθησα να δω τη νέα ταινία του Κλιντ Ίστγουντ, “Ζωή μετά”. Να πω ότι απογοητεύτηκα; Θα το πω! Το θέμα του θανάτου και για το τι υπάρχει στο επέκεινα πάντα πουλάει, αλλά φτάνει πια. Όχι άλλο κάρβουνο!
Η ταινία παρουσιάζει τρεις παράλληλες ιστορίες. Ένας Αμερικανός έχει εγκαταλείψει τη δουλειά του μέντιουμ, γιατί δεν μπορεί να ζήσει φυσιολογικά. Μια γαλλίδα δημοσιογράφος έζησε από κοντά το τσουνάμι στην Ινδονησία και έχοντας “πεθάνει” για λίγα δευτερόλεπτα, βλέπει τα πάντα διαφορετικά. Ένα σχολιαρόπαιδο από το Λονδίνο “χάνει” τον δίδυμο αδελφό του και προσπαθεί με χίλιους δυο μεταφυσικούς τρόπους, να έρθει σε επαφή μαζί του.
Στο τέλος, όπως γίνεται σ' αυτά τα παραμυθάκια, οι τρεις διαφορετικοί άνθρωποι συναντιούνται και τέλος καλό, όλα καλά!
Ο Κλιντ Ίστγουντ μας έχει συνηθίσει σε εξαιρετικές ταινίες, υψηλού επιπέδου, με αυτή του όμως την επιλογή, κάνει ένα καλλιτεχνικό παραστράτημα. Θέλει να παρουσιάσει ένα μεταφυσικό παιχνίδι, το σενάριο όμως δεν το βοηθά και όλη η ταινία μπάζει από παντού. Ο Ματ Ντέιμον φαίνεται διαβασμένος στο ρόλο του μέντιουμ και σε κάποια σημεία μου θύμισε όλους αυτούς τους τσαρλατάνους στις εκπομπές του Χαρδαβέλλα.
Η ταινία διακατέχεται από μια παιδική αφέλεια και είναι διάσπαρτη από κατάθλιψη.
Συμπέρασμα: Μη χάσετε το χρόνο σας! Υπάρχουν καλύτερα πράγματα να κάνετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου